Lew i Baranek

„Ja i Ojciec jedno jesteśmy” J.10,30. Jezus dobry Pasterz zawsze jest zjednoczony ze swoim Ojcem. W Nim ma oparcie. Czyni tylko to, co się Ojcu podoba. Naśladuje Ojca. To nasz ideał. Być odblaskiem ojcowskiej mądrości, wszechmocy i dobroci. A z drugiej strony, przeżywać siebie jako umiłowany Syn, w którym Ojciec ma upodobanie, nad którym wciąż się pochyla mimo jego słabości.

„Kto Mnie widzi, ten widzi i Ojca.” Por. J 12,45n Doświadczenie i psychologia pokazują prawdę tych słów. Dzieci, które przeżywają dobrego tatę czują się bezpiecznie, są ufne, naśladują go, łatwiej im odnaleźć osobową więź z Bogiem Ojcem. Małżonka czuje się kochana. I odwrotnie - jeśli tego nie doświadczą, mają poważną przeszkodę w nawiązaniu osobowej więzi z Bogiem i drugim człowiekiem, pojawiają się skłonności do ateizmu, do zamknięcia w sobie.

Zawarte tu inspiracje niech posłużą do bardziej świadomej refleksji na temat ideału i roli ojca oraz jego odpowiedzialności za małżeństwo i rodzinę, którą Bóg złożył w jego ręce.   Wersja PDF

 

CZTERY TYPY OJCA WIDOCZNE W DZISIEJSZYM ŚWIECIE

Patrząc dziś na zachowania ojców, o. Rafael Fernandez - teolog, pisarz i wybitny obserwator życia, wyodrębnił cztery typy zachowań, które dalece odbiegają od ideału ojca, jaki objawia nam Jezus. Sprawdź jaki typ ojca w Tobie przeważa i wyciągnij stosowne wnioski.

1. Ojciec autorytarny
   
   To typ ojca który wykonuje swą władzę ojcowską w sposób autorytarny, a nawet tyrański. Świadom swojej władzy, narzuca ją przemocą, w sposób samowolny lub nie dopuszczający żadnego sprzeciwu; bez konsultacji ze współmałżonką i bez uwzględnienia okoliczności i stopnia odpowiedzialności swych dzieci tak, jakby były istotami nie mającymi własnej godności. Ojciec jest panem i władcą - one istotami, które niczego nie wiedzą, które nie myślą, ani nie są zdolne do decydowania o sobie. Małżonka, zamiast być towarzyszką i współnosicielką autorytetu, bywa traktowana jak pewien rodzaj niewolnicy, która musi tylko słuchać i pozostawać w domu.
   
   
2. Ojciec dostawca
   
   To typ ojca, który poświęca całą swą troskę i uwagę zdobywaniu pieniędzy, aby móc zaspokoić potrzeby domu, żony i dzieci. Żyje w ciągłym strachu przed utratą pracy lub zwolnieniem ze stanowiska. W przeciwnym zaś razie, a więc gdy ma bezpieczne i użyteczne, dające mu satysfakcję, stanowisko zawodowe, stara się osiągać coraz to więcej i więcej. W swoim trudzie związanym z wypełnieniem roli żywiciela rodziny nie ma po prostu czasu dla najbliższych. Gdy wraca do domu, nerwy ma tak napięte, jest tak wyczerpany, że pragnie tylko jednego: odpoczynku. Zrobił swoje i chce mieć święty spokój. Denerwuje się, gdy żona lub dzieci oczekują jego obecności. Ja się tu dla was poświęcam, czego jeszcze chcecie... Często kupuje sobie dzieci prezentami, żeby mieć spokój i satysfakcję. Żona nie za bardzo może na niego liczyć, sama musi decydować o sprawach domowych i wychowania.
   
   
3. Ojciec kumpel
   
   To typ ojca, który chce unikać jakiejkolwiek różnicy i braku łączności z dziećmi, stara się o ich bliskość, sytuując się na równej z nimi płaszczyźnie. Nie chce być ojcem lecz kumplem i przyjacielem, aby jego syn czy córka mogli się wyrażać i rozwijać bez jakichkolwiek zranień, kar i zakazów. Od: „nie rób tego”, „zabraniam ci” itd., przechodzi się tutaj w drugą skrajność: „rób, co chcesz”. Ojcowie tacy myślą, że jedynym sposobem zyskania sobie przyjaźni dziecka jest ciągłe uleganie jego pragnieniom i kaprysom. Pozbawiają je tego, czego one najbardziej potrzebują: ojca zdolnego do tego, by stać się dla nich rzeczywistym wsparciem, wskazać im granice i być dla nich egzystencjalnym zabezpieczeniem, osobą, w której mogą odkryć ideał prawdziwego człowieczeostwa i do której mogą się uciekać w swoich trudnościach, znajdując u niego zrozumienie, dialog, ukierunkowanie i bodziec. Matka, kiedy jest wymagająca traci tu swój autorytet, dzieci nie traktują jej poważnie. Z tatą mogą wszystko załatwić a mama jest be, bo wymaga. Chyba, że się dopasuje.
   
   
4. Ojciec anemik
   
   To typ ojca słabego, który nie ma żadnego autorytetu, ani nie chce go mieć. Jawi się swojej żonie i dzieciom jako istota słaba, niezdolna do rozwiązania problemów, jakie stawiają przed nim rodzina i świat. Nierzadko się zdarza, że gotów jest się skarżyć, iż wszyscy są przeciwko niemu, albo że mają go za nic. Niekiedy wkłada na siebie maskę autorytaryzmu, która jednak zamiast ukazać jego pewność siebie uwypukla jeszcze bardziej jego niewydolność. Kiedy indziej ucieka z domu, ale nie po to, by go całkowicie porzucić, bo nie wiedziałby, co robić poza nim, lecz aby móc „spędzić wieczór z przyjaciółmi”. Jest to ojciec obciążony trudnościami świata pracy, niezdolny do odpowiadania dzieciom na stawiane przez nie pytania i do wprowadzenia ich w świat: człowiek bezsilny i bezradny wobec samego siebie i innych. Taka właśnie niepewność ojca „anemicznego” odbija się bardzo mocno na dzieciach i na żonie, która musi przejąć w domu rolę typową dla ojca.
   
   
   Jakie tendencje widzisz u siebie? Na co zwrócisz większą uwagę? Co konkretnie z tym zrobisz?

ON I ONA - MĄŻ I ŻONA.
KRÓTKO O RÓŻNICACH MIĘDZY KOBIETĄ A MĘŻCZYZNĄ

• On jest mężczyzną - Ona jest kobietą.
• On jest pomocą dla niej - Ona dla niego.
• On jest mocny - Ona jest piękna.
• On jest zdobywcą - Ona chce być zdobywana.
• On ma być stały - Ona jest i ma prawo być zmienną.
• On jest gwarantem bezpieczeństwa - Ona czułości.
• On jest bardziej skierowany na zewnątrz - Ona do środka
• On żyje bardziej w świecie rzeczy oraz idei - Ona w świecie osób i drobiazgów, z których składa się życie.
• On ma dystans do życia, myśli perspektywicznie - Ona potrafi się wczuć w sytuację innych.
• On myśli głową, logicznie - Ona sercem, intuicyjnie.
• Dla niego 2+2 = 4 - Dla niej, coś pomiędzy 3,7 ~ 4,2..
• Dla niego 5 minut to już! - Dla niej to bliżej nieokreślony czas.
• On widzi las - Ona konkretne drzewo.
• On ma psychikę jak witraż - Ona, jak szyba hartowana.Zranionemu wypada jedno szkiełko - Jej sypie się cały świat.
• On chce mieć wszystko jak zawsze - Ona potrzebuje zmian.
• Jemu wystarczy jeden garnitur - Jej szafa jest zwykle za mała.
• On potrafi skoncentrować się dobrze na jednej rzeczy - Ona potrafi robić dobrze kilka rzeczy na raz.
• On załatwia sprawę jednym słowem - Ona całym słownikiem.
• On ma olbrzymią, ale krótką siłę słonia - Ona ma cierpliwą i wytrwałą siłę mrówki.
• On lubi, być podziwiany za swoje wyczyny, siłę i mądrość - Ona za piękno i dobroć.
• On myśli, że wystarczy jej powiedzieć raz, że ją kocha - Ona potrzebuje oznak czułości przynajmniej 4x dziennie.
• On patrzy na jej gitarowe kształty - Ona w serce i na kulturę osobistą.
• On chce często, pali się w łóżku szybko jak słoma - Ona rozpala się powoli, chce czułości i pieszczot.
• On mówi: jaka noc, taki dzień - Ona: jaki dzień, taka noc!
• On jest głową rodziny - Ona jest jej sercem, kapłanką ogniska domowego.
• On jest dla dzieci bardziej od święta - Ona na co dzień.
• On jest pierwszym autorytetem - Ona ten autorytet dopełnia.
• On troszczy się o szacunek dla niej - Ona prowadzi dzieci do niego.
• On wyraża bardziej sprawiedliwość - Ona czułość i miłosierdzie.
• On wychowuje do panowania nad sobą, posłuszeństwa i odwagi, do podejmowania ryzyka i zdobywania świata  - Ona do miłości cierpliwej, troskliwej, czułej i wyrozumiałej, do troski o drugiego człowieka.
• On modli się głową, krótko i konkretnie - Ona modli się sercem, uczuciami, potrzebuje na modlitwę czasu.
• On uczynił tak, jak mu powiedział Anioł - Ona odpowiedziała Aniołowi: niech mi się stanie według słowa Twego.

 

TAJEMNICE RADOSNE ZE ŚW. JÓZEFEM

1. Zwiastowanie
   
   Podobnie jak Maryję, Anioł nawiedził także Józefa, który zadawał sobie pytanie, co robić w tej sytuacji. Podobnie powiedział do niego: Nie bój się wziąć do siebie Maryi Twej małżonki, bo z Ducha Świętego, jest to, co się w niej poczęło. Józef posłuchał się i uczynił tak, jak mu polecił Anioł Pański. Wziął Maryję do siebie... Każdy mężczyzna przeżywa chwile rozterki, kiedy zadaje sobie pytanie, co robić w tej sytuacji... Postąpić według swojego pomysłu, czy posłuchać się kolegów, albo jakiś ekspertów.? By wypełnić swoją misję ojca i głowy rodziny, trzeba zawsze i we wszystkim bardziej słuchać się Boga i czynić tak, jak On sobie życzy.
   
   
2. Nawiedzenie
   
   Niektórzy twierdzą żartobliwie, że Józef miał na nazwisko Pośpiech. Czytamy bowiem w ewangelii, że Maryja z pośpiechem udała się w góry. Pewne jest jedno, jako ideał męża na pewno nie zostawił Jej samej w tej podróży do swojej krewnej... Dobry mąż i ojciec nie zostawia żony samej z jej pracą domową, z jej problemami, z troską o dzieci, ale stara się być dla niej oparciem, pomocą, dopełniając Jej obowiązki rodzinne. Nie zostawiaj nigdy żony/matki samej, mimo Twego zmęczenia, mimo, że zrobiłeś już swoje: ucałuj, przytul, powiedz, że kochasz, spytaj jak się czuje, co działo się w domu, jak tam dzieci. Na tym polega ofiarna miłość i ojcostwo.
   
   
3. Betlejem
   
   Podróż do Betlejem, narodzenie Jezusa, ucieczka do Egiptu. To wszystko potoczyło się inaczej, niż człowiek mógłby to sobie zaplanować i pomyśleć. Józef przeżywał upokorzenie i bezradność. Mimo to pozostał oparciem i ostoją dla Maryi, bo do końca zaufał Bogu, który nad wszystkim czuwa. Pogodził się, ze stajnią, potem w tym duchu zaufania przyjął ucieczkę do Egiptu. Józef był silny duchem dziecięctwa, pokorną i ufną modlitwą. Każdy mężczyzna, by zachować spokój i opanowanie musi mieć w sobie coś z dziecka, które jest ufne, pokorne i czyste względem Ojca. Ta postawa rodzi się na modlitwie. Prawdziwie silni są Ci mężczyźni, którzy szukają mocy u Boga i w Nim pokładają swoją ufność.
   
   
4. Ofiarowanie
   
   Gdy upłynęły dni oczyszczenia Józef i Maryja zgodnie z przepisami prawa ofiarowali swego pierworodnego Syna Bogu. Dziecko nie jest własnością rodziców. Każde dziecko jest darem Boga i należy ostatecznie do Boga. Rodzicom jest dane na jakiś czas. Jeśli chcemy dzieci dobrze wychować musimy o tym pamiętać. To Bóg kształtuje głębię ludzkiego serca, to On jest stworzycielem, autorem człowieka. On wie jak człowiek funkcjonuje i do czego jest powołany. Dobry Ojciec zawierza i wciąż na nowo ofiaruje swoje dzieci Bogu.
   
   
5. Znalezienie Jezusa w świątyni
   
   Maryja mówi do odnalezionego Syna: oto Ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie. Oni razem, jako jeden autorytet, jedna rodzicielska władza. Ojciec i matka stanowią tu jeden autorytet. On jako głowa, Ona jako serce rodziny... By dzieci mogły rozwijać się i wzrastać w latach, mądrości i łasce u Boga i u ludzi potrzebują ciepła i czułości Serca, oraz konsekwencji i granic Głowy. Potrzebują miłości i sprawiedliwości. Serce bez głowy bywa ślepe. Głowa bez serca staje się zakuta. Matka wychowuje dziecko do miłości cierpliwej, ofiarnej, wrażliwej na drugiego człowieka, na świat wewnętrzny. Ojciec do miłości odważnej, zdobywczej, otwartej na świat, na rzeczy i idee.
   
   Ojca nie może zabraknąć w dziele wychowania.

Więcej dla mężczyzn:

1. „Lew i Baranek”, Ks. A. Rybicki
2. „Warto być Ojcem”, „ Ewa czuje inaczej”, J. Pulikowski
3. „Dzikie serce - dwiczenia w drodze”, J. Eldredge

Przeczytaj dla niej:

1. „Mężczyźni są z Marsa, kobiety z Wenus” - J. Gray
2. „Osobowość plus dla małżeństw" - F. Littauer

Zobaczcie razem:

1. „Przez śmiech do lepszego małżeństwa” - Mark Gungor

 

O KULTURZE SPOŻYWANIA ALKOHOLU: WINO.

• Przy piciu wina nie bądź zbyt odważny, albowiem ono zgubiło wielu.
• Jak w kuźni próbuje się twardośd stali zanurzając ją w wodzie, tak wino doświadcza przez bójkę serca zuchwalców.
• Wino dla ludzi jest życiem, jeżeli pić je będziesz w miarę.
• Jakież ma życie ten, który jest pozbawiony wina? Stworzone jest ono bowiem dla rozweselenia ludzi.
• Zadowolenie serca i radość duszy daje wino pite w swoim czasie i z umiarkowaniem. Udręczeniem dla duszy jest zaś wino pite w nadmiernej ilości, wśród podniecenia i zwady.
• Pijaństwo powiększa szał głupiego na jego zgubę, osłabia siły i sprowadza rany.
• Na uczcie przy piciu nie rób wymówek bliźniemu ani nie lekceważ go z powodu jego wesołości; nie mów mu słów obelżywych ani nie drażnij go żądaniem zwrotu długu.

(Syr 31,25nn)

"Miarą tego, ile możesz wypić - jest szczęście rodzinne."

 

 

Oprac: o. Romuald Kszuk ISCHP, o.romuald@szensztat.pl - na podstawie artykułu o. R. Fernandeza: ROLA OJCA w „Zeszyty Szensztackie” 1/99 - z góry dziękuję za wszelkie uwagi i dalsze materiały.